عملکرد سلیقه ای و بدون پشتوانه علمی بزرگترین اشکال مدیریت شهری
اولیت دادن دوچرخه نسبت به حمل و نقل عمومی یک اشتباه است
محیاکشاورز – همه ما از طریق رسانه ها از طرح سه شنبه های بدون خودرو باخبر هستیم . در همین راستا ما در روزهای سه شنبه شهرداری خوش پوش را دیده ایم که در حرکتی نمادین با دوچرخه مناسبش در مسیر دوچرخه تهران رکابزنی کرده است و بعد در محل کار با همان تیپ کت و شلوار حاضر شده و حتی بعضی روزها هم توانسته با چهره های سیاسی، دیپلماتیک و حتی رسانه ای، در این مسیر همراه شود.
اما آیا تا به حال این سوال برایتان پیش آمده که شهردار چرا فقط در هنگام صبح، شیب رو به پایین خیابان بهشت را رکاب می زند و در برگشت چه کسی دوچرخه ایشان را برای هفته بعد از محل جدید مهیا میکند؟
با افزایش حجم دوچرخه سواران ایمنی در مسیر دوچرخه حاصل می شود
یعقوب آزاد دل مدیر سیستم حمل و نقل پاک شهرداری تهران بیان کرد: تغییر شکل های مسیردوچرخه طی این سالها برای افزایش ایمنی مسیر دوچرخه بوده و به اعتقاد من بالا بردن ایمنی مسیر دوچرخه به بالا بردن فرهنگ مردم بستگی دارد که این به مرور زمان اصلاح میشود.
آزاد دل گفت: اما زمانی که حجم دوچرخه سواران در شهر افزایش پیدا کند و به حد قابل توجهی برسد ایمنی در مسیر ایجاد می شود و این اتفاق به وسیله جدا کننده هایی حاصل می شود که کاملا مسیر حمل و نقل موتوری را با مسیر دوچرخه جدا کند , به نحوی که دیگر خودرو ها و موتورها نتوانند وارد این مسیر شوند و شهرداری تهران برنامه ای برای افزایش حجم دوچرخه سواران و حمل و نقل پاک دارد.
به گفته وی در حال حاضر در خیابان هایی مثل کریم خان و طالقانی این موانع و جداکننده ها اجرا شده است اما جدا ازآن , بهبود این ایمنی تا حدودی به رفتار های ترافیکی مربوط میشود و تا زمانی که این رفتار ها اصلاح نشود نه تنها مسیر دوچرخه بلکه خطوط ویژه اتوبوس و موتور هم از این امنیت برخوردار نمی شود.
افزایش رشد دوچرخه سواری نسبت به سال ۹۸
آزاد دل با اشاره به رشد دوچرخه سواری در تهران گفت: می توانم قول بدهم که تا دوسال گذشته به زحمت در شهر دوچرخه سوار میدیدیم اما الان محال است که در خیابان برویم و دوچرخه سوار نبینیم و سال به سال این وضعیت بهتر هم می شود.
بر اساس گفته آزاد دل هزینه پیش بینی شده برای تکمیل مسیر دوچرخه سواری منسجم در پایتخت به اندازه احداث یک پل غیر مسطح هم نیست و پرداخت این هزینه ارزش توسعه حمل و نقل پاک را دارد.
مدیر سیستم حمل و نقل پاک شهرداری تهران بیان کرد: به اعتقاد من هدف ما این است که مطلوب ترین مسیر ابتدا باید به عابر پیاده داده شود و بعد به دوچرخه سوارها و بعد به دیگر مد ها و تا جایی که بتوانم سعی و تلاشم را میکنم تا این اتفاق رقم بخورد.
فشار زیاد دوچرخه سواری در شیب زیاد خیابانهای شمال شهر
اما شیب زیاد خیابانهای جنوبی-شمالی باعث می شود دوچرخه سواری معمول در تهران، تنها در خیابانهای شرقی-غربی لذت بخش باشد و در مسیر رکاب زنی به سمت شمال، حتی با استفاده از دنده سنگین دوچرخه، باز هم فشار زیادی به دوچرخه سوار وارد می شود که برای بسیاری از مردم، این فشار سنگین بدنی، قابل تحمل نیست.
در این شهر بزرگ، طبعا دوچرخه برای مسافتهای کوتاه کاربرد واقعی دارد و نمی توان انتظار داشت شهروندان از دوچرخه برای رفتن به سر کار استفاده کنند، چون به طور معمول در تهران، فاصله بین مسکن تا محل کارشان، بیشتر از اندازه ای است که بتوان از دوچرخه بهره برد.
عملکرد سلیقه ای و بدون پشتوانه علمی بزرگترین اشکال مدیریت شهری است
در حالی که کارشناسان این حوزه معتقداند اشکالات مدیریتی جدای از مشکلات دیگر همچون محدودیت های موجود بر سر راه دوچرخه سواری بانوان، شیب زیاد شمال به جنوب تهران، گستردگی شهر تهران و عدم تناسب فواصل مورد نظر همچون مسافت منزل تا محل کار با استانداردهای زمانی دوچرخه سواری، سکنی گزینی بسیاری از کارکنان مشاغل گوناگون در شهرهای اطراف و عدم دسترسی با دوچرخه به محل کار یکی از مهم ترین ایرادات است.
کارشناسان با اشاره به نواقص شهر برای استفاده از دوچرخه می گویند که هنوز سرنوشت کیوسک ها، دوچرخهها، مسیرها و بسیاری از هزینههای دیگر در خصوص تلاشهای ناموفق گذشته شفاف نشده است و شاید در روند جدید در حال تکرار تجربههای ناموفق اتفاقات قبلی هستیم. به نظر می رسد بزرگترین اشکال مدیریت شهری در سنوات گذشته و حال، عملکرد سلیقهای و بدون پشتوانه علمی است که البته این معضل در موضوعات دیگر شهری نیز قابل مشاهده است.
همچنین نبود طرح جامع و برنامهریزی بلندمدت، نبود طرح جامع با پشتوانه تحقیقات و پژوهش به روز، با حضور بخش های فرهنگی اجتماعی و عدم برنامه ریزی بلند مدت در خصوص دوچرخه سواری بزرگ ترین مشکل پیشروی مدیریت شهری است.
اولیت دادن دوچرخه نسبت به حمل و نقل عمومی یک اشتباه است
مشکلات دیگری هم برای دوچرخه سواری در تهران می توان در نظر گرفت. از آن جمله، مسیرهای طولانی در پایتخت است. شهر بزرگ و خیابانهای تهران، بسیار طولانی است. خیابانی مانند ولی عصر به اندازه ۲۲ کیلومتر طول دارد و خیابانهای دیگری از جمله کمربند مرکزی شهر، خیابان آزادی-انقلاب-دماوند نیز دست کمی از ولی عصر ندارد.
حالا که حدودا دو سال از اجرای این پروژه در تهران میگذرد آیا شهرداری در اجرای این پروژه تاکنون موفق عمل کرده است یا خیر؟