خبر تصویری – این روزها آنقدر مساله و مشغله و سوژه رسانه‌ای هست که شاید مهم‌ترین‌ها هم از توجه بیفتند و خیلی نگاهی به آنها نداشته باشیم و اگر نگاهی هم بشود، خیلی عمیق و کارساز نباشد.
حدود دو سال تعطیلی کامل مدارس و دانشگاهها و به‌اصطلاح آموزش مجازی، بدعت بدی بود که کرونا در سیستم آموزشی ایران و بسیاری دیگر از کشورها جا انداخت و البته در ایران و بسیاری از کشورها هم هزینه‌های گزافی را به دوش سیستم آموزش کشور تحمیل کرد. اما خب بعد از این دو سال، رویه تعطیلی‌ها همچنان ادامه دارد ولی به دلایلی دیگر.
گویا علیرغم تذکرهای مکرر کارشناسان و آمارهای وحشتناک افت جدی تحصیلی و حتی ترک تحصیل دانش آموزان در این مدت و نیز نگرانی های وزیر آموزش و پرورش از این بابت قرار نیست مورد توجه قرار گیرد
به نظر می رسد تعطیلی مدارس و دانشگاهها بدون توجه با عواقب جبران ناپذیر آن طبق رویه معمول مسئولین ساده ترین و دم دستی ترین اقدامی است که این روزها بصورت پی در پی شاهد اجرای آن هستیم
تصویر این پست که در روزنامه فرهیختگان آمده است سعی دارد در قالب طرحی گرافیکی نشان بدهد سهم روزهایی که تمام مدارس در تمام کشور فعال بوده‌اند، در مقایسه با روزهایی که به دلیلی مدارس، خصوصا در کلانشهرها تعطیل بوده‌اند، نگران‌کننده و تامل‌برانگیز است و باید فکری به حال این مدل آموزش کرد
می توان گفت مثل خیلی دیگر از فرصتهایی که با ناکارآمدی مسئولین در کشور ما به تهدید بدل می شوند این بار هم به جای استفاده صحیح از قابلیت های آموزش مجازی آنرا به بحرانی جدید تبدیل کرده ایم که باید هر چه زودتر برایش چاره ای اندیشید
