علی صفوی نائینی با بیان اینکه سمعک یک وسیله توانبخشی است، گفت: عمده ترین موارد مصرف سمعک مربوط به بیمارانی است که عصب شنوایی گوش آنها ضعیف کار می کند و قدرت عملکرد سابق را ندارد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، افزود: دسته دیگر موارد استفاده از سمعک مربوط به اختلالات گوش میانی است، استخوانچه های گوش افرادی که بر اثر عفونت آسیب دیده است، تقویت صدا را انجام نمی دهند و به همین خاطر با وجود سالم بودن اعصاب گوش شنوایی بیمار کاهش می یابد.
وی با تاکید بر اینکه سمعک نشانه پیری نیست، تصریح کرد: همان طور که عینک زدن نشانه پیری نیست، افراد باید بدانند اگر شنوایی آنها محدودیت دارد باید از سمعک استفاده کنند و این تابو را در ذهن خود از بین ببرند که استفاده از سمعک مساوی با پیری است.
صفوی ادامه داد: زمانی که روش های دیگر درمانی یعنی درمان های دارویی نمی تواند به شنوایی بیمار کمک کند، سمعک یکی از گزینه های درمانی است.
وی با اشاره به اینکه برخی از افراد باور دارند در صورت استفاده از سمعک گوش آنها تنبل می شود، گفت: این باور اشتباه است و استفاده از سمعک گوش را تنبل نمی کند.
وی ادامه داد: وقتی یک گوش فرد شنوایی مطلوب دارد، حتی اگر گوش دیگرش دچار مشکل باشد، در استفاده از سمعک الزامی وجود ندارد و با همان یک گوش سالم می تواند صداها را بشنود؛ البته ممکن است این افراد در جهت یابی محل صدا، نسبت به کسانی که هر دو گوش آن ها شنوایی مطلوب دارد دچار مشکل باشند.